قدردانی، فرصتی است برای شاد بودن، برای لذت بردن، پس بیایید یادبگیریم و تمرین کنیم که چگونه قدردان باشیم. یه لحظه، فقط یه لحظه صبر کن! خواستم یه چیزی بهت بگم! لا به لای شلوغی و کلافگی و سخت گرفتن‌های زندگی یه نگاه به امروزت انداختی؟ به داشته‌هات، به آدم‌هایی که کنارت هستن و دوستت دارن ولی تو اون‌ها رو نمی‌بینی و قدرشون رو نمی‌دونی خواستم بگم حواست هست دیگه!؟ شاید فردا دیگه هیچ‌کدوم از اون‌ها رو نداشته باشی! سپاسگزار باش سپاسگزاری هزینه‌ای ندارد اما از تمام ثروت‌های جهان با ارزش‌تر است. سپاسگزاری تو را بی‌نیاز و غنی می‌سازد، چرا که بخاطر هر چیزی که قدردانی کنی، آن را چند برابر خواهی ساخت. (راندرا برن) قدردانی چیست؟ قدردانی یعنی امکانات، آدم ها و چیزهایی که در حال حاضر داریم را ببینیم و از داشتن‌شان لذت ببریم، در حال زندگی کنیم و از آنچه هستیم و داریم لذت ببریم. تحقیقات نشان می‌دهد، انسان‌های قدردان، راضی‌تر، خوشبخت‌تر و اجتماعی‌تر از افرادی هستند که دائما در حال موشکافی و بایگانی نکات تاریک و منفی زندگی خودشان هستند، انسان‌های قدردان کمتر از زندگی گله‌مندند و هنگام وجود مشکلات شخصی به یاری یکدیگر می‌روند و حمایت احساسی و معنوی خودشان را به یکدیگر ابراز می‌کنند. زندگی به سرعت سپری می‌شود. اگر لحظه‌ای درنگ نکنی و به اطراف خود نگاهی نیاندازی، گویی زندگی را کاملاً هدر داده‌ای (فریس بولر) چرا قدردانی؟ خیلی از روانشناسان حوزه مثبت گرایی بر این باورند که قدردانی و شکرگزاری کردن تاثیر بسیار زیادی بر سلامت روانی و جسمانی دارد و دیدگاه انسان را نسبت به زندگی تغییر می‌دهد. تحقیقات نشان می‌دهد، قدردانی باعث احساس رضایت می‌شود و این احساس رضایت باعث ترشح هورمون سروتونین که هورمون ضد افسردگی و هورمون شادی است در مغز می‌شود و حال آدم را بهتر می‌کند؛ اگر ما اغلب اوقات سپاسگزار باشیم، مسیرهای عصبی تولید کننده شادی تقویت می‌شود، درست همانطور که ورزش بدن را تقویت می‌کند. قدردانی دو جنبه دارد، قدردانی از خودمان و قدردانی از دیگران، خیلی جالب است بدانید قدردانی از دیگران باعث می‌شود که هورمون سروتونین هم در مغز ما و هم در مغز آن‌ها ترشح شود و هم حال ما و هم حال طرف مقابل‌مان را بهتر کند؛ همچنین قدردانی از دیگران باعث ایجاد روابط بهتر بین ما و اطرافیانمان می شود. سندروم قدر ندانستن چرا همیشه یا در گذشته زندگی می‌کنیم و یا در آینده؟ چرا نمی‌توانیم در حال زندگی کنیم و از داشتههایمان لذت ببریم؟ سندرم قدر ندانستن چیست؟ ما در زندگی اغلب به ندیدن چیزهایی که برایمان لذت بخش است عادت می‌کنیم، مثلا روابطمان با پدر، مادر و فرزندانمان، دسترسی به چیزهایی مثل آب، غذا، جسم و روان سالم و ....... وجود پدر، مادر، فرزند، آب و غذا برای ما آنقدر بدیهی شده است و ما به داشتن آن‌ها عادت کرده‌ایم که اصلا به فکرمان نمی‌رسد، ممکن است روزی آن‌ها را ازدست بدهیم؛ همین باعث می‌شود، ارزش آن‌ها را ندانیم و به چیزهایی که نداریم فکر کنیم. ما ارزش داشتههایمان را نمی‌دانیم تا اینکه در معرض از دست دادنشان قرار گیریم، در آن موقع تازه متوجه می‌شویم که ممکن است چیزهایی که داریم را هم از دست بدهیم. اما باید سعی کنیم یادمان بماند، که چیزهایی که امروز داشتن‌شان برای ما بدیهی است برای یک نفر دیگه آرزو است! سندروم قدر ندانستن باعث می‌شود، ما ارزش داشتههایمان را نبینیم به این علت که مطمئن هستم که آن‌ها را داریم و از دست نمی‌دهیم. سندروم قدر ندانستن چگونه بوجود می‌آید؟ بدن انسان برای محافظت از خود مکانیزم‌های دفاعی دارد که در شرایط مختلف از آن‌ها برای حفظ امنیت جسمانی و روانی خود استفاده می‌کند، بعضی از این مکانیزم‌ها علاوه بر حفظ امنیت انسان می‌تواند تاثیرات منفی هم داشته باشد که در ادامه آن را بررسی می‌کنیم. مکانیزم حساسیت زدایی: مکانیزم حساسیت زدایی مکانیزمی است که باعث می‌شود وقتی در شرایط یا محیطی به صورت مکرر قرار بگیریم، پاسخ احساسی ما نسبت به آن شرایط یا محیط به تدریج کم و کمتر شود. در روانشناسی از همین مکانیزم برای تعدیل احساسات افراد نسبت به چیزهای منفی استفاده می‌کنند، در واقع سیستم عصبی کاری می‌کند که حساسیت سلول‌های عصبی نسبت به انتقال دهنده‌های عصبی کم شود. به عنوان مثال احساس ما نسبت به تجربه اول کاری با تجربه‌های بعدی متفاوت است مثلا اولین روزی را که سرکار رفتید را به خاطر دارید؟ قطعا احساسات ما در روز اول مشغول به کار شدن در یک شرکت با احساسمان در ماه‌های بعدی متفاوت است. مکانیزم تطابق پذیری: انسان‌ها خیلی زود می‌توانند با شرایط محیط، خود را تطبیق دهند و تطابق پیدا کنند، این مکانیزم در شرایط سخت باعث کمک به انسان و کاهش افسردگی می‌شود به عنوان مثال وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم، در ابتدا بسیار حال بدی داریم اما بعد از مدتی به شرایط عادت می‌کنیم و زندگی جریان عادی خود را پیدا می‌کند. اما اثر دیگری که مکانیزم تطابق پذیری دارد این است که ما به شرایط روزمره عادت می‌کنیم و ارزش چیزهایی را که بصورت روزمره داریم را حس نکرده و آن‌ها رافراموش می‌کنیم. مکانیزم‌های طبیعی بالا باعث سندروم "قدر ندانستن" می‌شود یعنی باعث می‌شود که ما قدردان چیزهایی که داریم نباشیم؛ به چیزهای ارزشمند زندگی عادت کنیم و احساس کنیم داشته‌های امروزمان همیشه ماندگار است. نکاتی در مورد قدردانی یادتان باشد مسیر قدردانی از خودتان شروع می شود؛ پس باید از خودتان شروع کنید. قدردانی از دیگران به این معنی نیست که دوست صمیمی باشید یا روابط خاصی با آن‌ها داشته باشید؛ بلکه به این معناست که ارزش اطرافیانتان را ببینید و بابت آن قدردان باشید. لزومی ندارد کسی کاری را برایتان انجام داده باشد تا قدردان او باشید؛ شما میتوانید بابت حضور اطرافیانتان از آن‌ها تشکر کنید. بدون انتظار و چشم‌داشت، از دیگران قدردانی کنید. برای قدردانی، اسم فرد را هم بگویید؛ برای هر فردی اسمش زیباترین کلمه است. سعی کنید، وقتی از کسی قدردانی می‌کنید در چشمانش نگاه کنید. برای قدردانی نیازی نیست کار خارق العاده‌ای انجام دهید با یک پیغام ساده یا یک شاخه گل می توانید قدردانی خود را نشان دهید. بیشتر بخوانید: هر فوت چند سانتی متر است؟ چالش 10 روزه‌ی قدردانی برای قدردان بودن باید تمرین قدردانی کنیم. باید تمرین کنیم تا از خودمان و دیگران قدردانی کنیم تا قدردانی کردن برایمان به عادت تبدیل شود. بیشتر بخوانید: نقشه مترو تهران 1401 با ما همراه باشید با یک چالش 10 روزه برای قدردانی در یک چالش 10 روزِ به خودتون فرصت بدید تا قدردانی رو تمرین کنید؛ 10 روز به خودتون زمان بدید تا از پشتِ غولِ خودخواهی و کمال طلبی پیاده بشید تا بتونید چیزهایی رو که دارید ببینید و قدردان اون‌ها باشید. بازم یادآوری کنم که دنبال بهونه‌ای بزرگ برای قدردانی نباشین، همین باد خنکی که وقتی پنجره را باز می‌کنید به صورتتون می‌خورهِ می‌تونه دلیل کوچیکی برای یک قدردانی بزرگ باشه. این چالش، روزانه فقط 5 دقیقه زمان میبره، 5 دقیقه از 1440 دقیقه‌ای که هر روز برای زندگی کردن به بهمون داده شده؛ پس در این چالش همراه ما باشید و کسانی را هم که دوست دارید به این چالش دعوت کنید... برای چالش باید چیکار کنیم؟ به مدت 10 روز، هر روز باید 3 کار(گام) را انجام بدید، اگر یک روز نتونستید این کارها رو انجام بدید اشکالی نداره اما اگر بیشتر از 3 روز، کارها رو انجام ندادید، چالش را دوباره از اول شروع کنید. گام اول: هر روز صبح که چشماتون را باز می‌کنید قبل از اینکه از تخت‌خواب بلند بشید، 5 جمله قدردانی از خودتون برای چیزهایی که هستید ودارید بگین رو با صدای بلند بگید. متشکرم که امروز دوباره چشم‌هام رو باز کردم متشکرم که امروز صبح دوباره صدای بچه‌هام را می‌تونم بشنوم متشکرم که امروز صبح گرمای همسرم را کنارم احساس می‌کنم گام دوم: هر روز از دو نفر از اطرافیانمون، بابت کارهایی که برامون انجام میدن یا برای حضورشون یا برای حمایتشون قدردانی کنیم. مامان عزیزم ممنونم که اینقدر مهربونی که همیشه وقتی چشمام رو میبندم، مهرِت را توی قلبم حس می‌کنم. گام سوم: شب، موقع خواب، از سه اتفاق خوبی که توی روز براتون افتادِ قدردانی کنید، یادتون باشه برای قدردانی نیازی به اتفاق بزرگ نیست. پاهای عزیزم متشکرم که امروز با من همراه بودید و من تونستم کارهای روزانم رو انجام بدم سخن پایانی امیدوارم تا حالا دیگه تصمیم گرفته باشید برای یکبارهم که شده چالش قدردانی رو امتحان کنید؛ اگر هنوز قانع نشدید، یادآوری می‌کنم، کسی قدردان به دنیا نمیاد؛ قدردانی یا حاصل تربیت دوران کودکی ماست؛ یا باید تمرین کنیم تا بتونیم قدردانی رو به یکی از صفت‌های خودمون تبدیل کنیم. شما دوست عزیزم حتما تجربیات زیبای خودتون را در این چالش 10 روزه با ما به اشتراک بگذارید و از حس و حالتون ما رو هم باخبر کنید.